انواع میلگرد همبندی
انواع میلگرد همبندی
سیستم همبندی در ساختمان‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود که هر یک اهداف و کاربردهای خاص خود را دارند. این دو نوع شامل همبندی اصلی و همبندی تکمیلی یا اضافی هستند. انتخاب و اجرای صحیح هر یک از این سیستم‌ها، بر اساس مقررات ملی ساختمان و استانداردهای مربوطه، برای تأمین حداکثر ایمنی و کارایی سیستم اتصال زمین و حفاظت در برابر برق گرفتگی ضروری است. درک تفاوت‌ها و نحوه اجرای هر کدام، به مهندسین و پیمانکاران کمک می‌کند تا یک سیستم همبندی جامع و قابل اعتماد را در سازه پیاده‌سازی کنند.
همبندی اصلی
همبندی اصلی شامل اتصال تمامی اجزای فلزی اصلی و تأسیسات فلزی بزرگ ساختمان به سیستم اتصال زمین است. این نوع همبندی، شالوده اصلی ایمنی الکتریکی را تشکیل می‌دهد و هدف آن هم پتانسیل‌سازی گسترده در کل سازه است. بخش‌هایی نظیر میلگردهای اسکلت بتنی یا فلزی، لوله‌های فلزی آب، گاز، فاضلاب، سیستم‌های تهویه مطبوع، کابل‌های اصلی برق و تلفن و سایر سازه‌های فلزی بزرگ، همگی باید به شبکه همبندی اصلی متصل شوند. این اتصال معمولاً در نقطه ورود تأسیسات به ساختمان یا در نزدیکی تابلو برق اصلی انجام می‌گیرد. اجرای دقیق همبندی اصلی طبق مبحث ۱۳ مقررات ملی ساختمان، برای اطمینان از انتقال ایمن جریان‌های خطا و حفاظت در برابر صاعقه حیاتی است.
همبند تکمیلی یا اضافی
همبندی تکمیلی یا اضافی، به منظور افزایش سطح ایمنی در مناطق خاصی از ساختمان که ریسک برق گرفتگی بالاتری دارند، اجرا می‌شود. این نوع همبندی معمولاً در محیط‌های مرطوب مانند حمام، سرویس بهداشتی، آشپزخانه و استخرها که احتمال تماس بدن با سطوح رسانا و رطوبت وجود دارد، کاربرد پیدا می‌کند. در همبندی تکمیلی، تمامی اجزای فلزی قابل دسترس و ثابت در آن فضا، از جمله لوله‌ها، شیرآلات، دوش، وان، و تجهیزات برقی نصب شده، به یکدیگر و سپس به نزدیک‌ترین نقطه همبندی اصلی متصل می‌شوند. هدف از این کار، اطمینان از عدم وجود اختلاف پتانسیل خطرناک در محیط‌های خاص و حساس است، حتی اگر سیستم همبندی اصلی به درستی کار کند.
